لیپوپروتئین ها شامل دو قسمت اند : یک جزء از تری گلیسرید ، کلسترول و فسفولیپید همراه با جزیی از پروتئین.بنابراین چربی در جریان خون به صورت امولسیونی که دارای ذرات لیپوپروتئین است انتقال می یابد . ترکیب پیچیده ی لیپوپروتئین مسئول انتقال لیپید ها از روده کوچک به شکل میکرون ها ست و این شیلومیکرون ها هستند که در خون اشخاصی که به تازگی غذایی چرب خورده اند پیدا شده و پلاسمای چنین خونی ظاهری شیری رنگ دارد .

لیپوپروتئین

لیپوپروتئین مسئول انتقال لیپیدها از روده کوچک است .  لیپید ها در بدن سه عمل اصلی انجام می دهند : جمع کردن چربی در بدن – بافت های ادیپوز (چربی) که آنها انبارهای اصلی انرژی اضافی در بدن هستند . در تمام بافت های بدن لیپید ها اصلی ترین ماده در ساختمان غشای سلول ها هستند . لیپید ها مواد خام هر چه را که هورمون می سازند تامین می نمایند .

هنگامی که غذاهای چرب خورده می شوند از جهاز هاضمه عبور می کنند در روده کوچک چربی ها تا حدی توسط لیپاز هیدرولیزه شده ، یک مولکول اسید چرب از یک مولکول چربی جدا می شود ، و نتیجه آن مخلوطی از اسیدهای چرب مونو و دی گلیسیرید ها خواهد بود و نظر به این که هیدرولیز کامل نیست مقدار کمی گلیسرول ساخته می شود .  به گزارش اسان طب هنگام جذب چربی ها گلیسرول و اسیدهای چرب از پرزهای روده گذشته و به درون رگ های لنفی می روند و بازسازی می شوند و تبدیل به مولکول های چربی می گردند و از لحاظ مولکول به گونه ای ترتیب می یابند که مولکول های جدید برای کاربرد در بدن مناسب ترند.

عملکرد لیپوپروتئین در بدن انسان

نظر به اینکه چربی ها در آب قابل حل نمی باشند در خون نیز نمیتوانند حل شوند و توسط جریان خون به نقاط مختلف بدن انتقال یابند در عوض به شکل لیپوپروتئین های پیچیده در بدن جا به جا می شوند .

لیپوپروتئین  ها شامل دو قسمت اند : یک جزء از تری گلیسرید ، کلسترول و فسفولیپید همراه با جزیی از پروتئین.بنابراین چربی در جریان خون به صورت امولسیونی که دارای ذرات لیپوپروتئین است انتقال می یابد . ترکیب پیچیده ی لیپوپروتئینمسئول انتقال لیپید ها از روده کوچک به شکل میکرون ها ست و این شیلومیکرون ها هستند که در خون اشخاصی که به تازگی غذایی چرب خورده اند پیدا شده و پلاسمای چنین خونی ظاهری شیری رنگ دارد .

لیپوپروتئین ها به چهار نوع (فسفولیپید ، کلسترول ، تری گلیسیرید ، پروتئین)تقسیم شده اند و هریک از نوع دیگر به سبب غلظت و چگالی خویش متمایز هستند . شیلومیکرون ها با مقادیر زیادی تری گلیسیرید و به همان نسبت چگالی سبک بالیپوپروتئین هایی با چگالی سنگین که دارای مقدار کمی تری گلیسرید هستند ، متفاوت می باشند .

شیلومیکرون ها تری گلیسیریدها را به عضلات و بافت های چربی می رسانند و در آنجا لیپوپروتئین  لیپز به سرعت آنها را هیدرولیز می نمایند . بعضی از اسیدهای چرب آزاد تولید شده به اضافه ی باقیمانده شیلومیکرون ها (منهای ترکیبات تری گلیسیرید ) ، همراه با گلوکز از جگر عبور کرده و در انجا به تری گلیسیریدها تبدیل می شوند و سپس به صورت لیپوپروتئین با چگالی بسیار کم به عضلات و بافت های چربی انتقال می یابد .

منبع مطلب لیبوپروتئین : سایت آسان طب

http://asanteb.com/

ساختمان اسید های آمینه نسبتا ساده است و هر اسید آمینه دارای یک گروه آمینی NH2 و یک گروه کربوکسیل COOH است . از غذا و پروتئین های بدن ، بیش از 20 نوع از اسید های آمینه به دست می اید که آنها را می توان به عنوان خنثی ، بازی و اسیدی طبقه بندی نمود .

اسید های آمینه

ساختمان اسید های آمینه نسبتا ساده است و هر اسید آمینه دارای یک گروه آمینی NH2 و یک گروه کربوکسیل COOH است . اسید های آمینه مورد نظر در تغذیه ، گروههای آمینی و کربوکسیل با هم به یک اتم کربن متصل هستند و برای در ک ساختمان آنها آسان ترین راه شروع با اسیداستیک است . اگر یک اتم هیدروژن توسط گروه NH2 جایگزین شود ، ساده ترین شکل اسید های آمینه ، که به آمینه استیک اسید شناخته شده ویا گلیسین درست می شود .

تمام اسید های آمینه موجود در غذا ساختمانی دارند که می توان آن را با فرمول عمومی CHRNH2COOH ارائه نمود . طبیعت ماهیت اسید های آمینه به دست آمده از غذا و پروتئین های بدن به مقدار فراوانی می تواند فرق کند .

اتم کربن که گروه NH2 به آن متصل است ، به نام کربن آلفا شناخته شده و به غیر از گلیسین ، این اتم کربن دارای چهار اتم مختلف یا گروه اتم متصل به خود است . چنین ساختمانی می تواند در دو طرح با فاصله وجود داشته باشد که کاملا شبیه به هم می باشند . در طبیعت فقط یک شکل آن یعنی «L» وجود دارد .

طبقه بندی اسید های آمینه

از غذا و پروتئین های بدن ، بیش از 20 نوع از اسید های آمینه به دست می اید که آنها را می توان به عنوان خنثی ، بازی و اسیدی طبقه بندی نمود . اسید آمینه خنثی مانند گلاسین که شامل یک آمینو وسک گروه کربوکسیل است اسیدهای آمینه بازی دارای یک کربوکسیل اما بیش از یک گروه بازی هستند . در حالی که اسید آمینه اسیدی دارای یک آمینه ودو گروه کربوکسیل است .

اسیدهای آمینه ای را که با حرف E مشخص شده اند به نام «اسیدآمینه اصلی» می شناسند ، یعنی بدن نمی تواند آنها را بسازد و بنابراین باید از طریق غذا تامین گردند و برای افراد بالغ ، نیز هشت اسید آمینه را ضروری تشخیص داده اند و شواهد امروزی نشان می دهد که احتمال دارد آرژنین و هیستین نیزبرای کودکان ضروری باشد . به گزارش اسان طب ثابت شده که هیستادین در غذای نوزادان و کودکان ، هنگامی که رشد سریع است ، ضروریست ، ولی اکنون به نظر می رسد که هیستادینپس از رشد سریع ویا حتی توقف رشد نیز ضروری است .

خواص اسیدهای امینه 

اسید های آمینه موادی سفید و کریستالی هستند که تا حدی در آب قابل حل می باشند ، اما اسید های آمینه  ای نیز وجود دارند که بیشتر غیر قابل حل در حلال های آلی می باشند . گروه آمینه همان طور که از نام آنها پیداست ، به آمونیاک و مانند آمونیاک و مانند آمونیاک ها ربط پیدا می کنند و دارای خصوصیات بازی هستند ، در حالی که گروه کربوکسیل دارای خصوصیات اسیدی می باشند . ترکیب یکم گروه آمینه و یک گروه کربوکسیل در یک مولکول نتیجه اش این خواهد بود که می تواند به عنوان اسیدی و یا بازی عمل کند . چنین موادی را آمفوتریک یا دارای خواص متضاد اسیدی قلیایی می خوانند.

منبع مطلب اسیدهای آمینه : سایت آسان طب

http://asanteb.com/

مجرای غده بناگوشی که حدود 5 سانتیمتر طول دارد از به هم پیوستن دو شاخه اصلی در قسمت قدامی غده بناگوشی تشکیل می شود ، سپس از روی عضله ماضغه عبور کرده و در کناره قدامی این عضله با یک زاویه قائمه متوجه طرف داخل شده است .

غده بناگوشی

در حین رشد غده بناگوشی این غده به تدریج از طریق حفره دهان به سمت عقب (به طرف گوش) رفته و عصب صورتی را می پوشاند سپس در سطح عمقی نفوذ کرده و در بین شاخه های عصبی صورتی با یک حالت نامنظم پیش می رود . بزرگترین قسمتی که در سطح عمقی نفوذ کرده ، بخشی از غده بناگوشی است که در بین شاخه های گیجگاهی و گردنی عصب صورتی واقع شده است و به طرف خارج رشد کرده و گاهی اوقات همین قسمت از غده شاخه های عصب را نیز در بر می گیرد .

به علت همین نحوه رشد غده پاروتید است که گاهی اوقاتغده بناگوشی  را به دو بخش سطحی و عمقی تقسیم می کنند و هر یک از این دو بخش را به عنوان یک لوب به حساب می اورند .

مجرای غده بناگوشی

به گزارش اخبار پزشکی سایت اسان طب مجرای  غده بناگوشی که حدود 5 سانتیمتر طول دارد از به هم پیوستن دو شاخه اصلی در قسمت قدامی غده بناگوشی تشکیل می شود ، سپس از روی عضله ماضغه عبور کرده و در کناره قدامی این عضله با یک زاویه قائمه متوجه طرف داخل شده است . سپس از توده چربی بیشا واقع در گونه Corpus adiposum of the cheek گذشته و پس از سوراخ کردن عضله شیپوری در فاصله کوتاهی ما بین عضله شیپوری و مخاط دهان به طور مایل عبور کرده و توسط یک پاپیلا در سطح داخلی گونه و در مقابل تاج دومین مولر فک بالا به داخل حفره دهان باز می شود . لازم به تذکر است که در موقع عبور مجرای پاروتید از روی عضله ماضغه مجرای لوب فرعی هم به ان ملحق می گردد .

مجرای پاروتید در این هنگام در بین شاخه های فوقانی و تحتانی با کال از عصب صورتی قرار داشته و به موازات هم از روی عضله ماضغه عبور می کنند ، در حالی که قسمت فرعی غده بناگوشی و شریان عرضی صورت در بالای مجا واقع شده اند . شاخه باکال عصب فک پائین نیز در موقع عبور از زیر عضله گیجگاهی درست در زیر مجرای پاروتید و کناره ی قدامی ماضغه واقع شده است .

جدار مجرای غده بناگوشی

این جدار ضخمی بوده و شامل یک پوشش فیبروزه خارجی به همراه رشته های عضلانی صاف می باشد ، همچنین شامل یک پوشش مخاطی داخلی است که از بافت اپیتلیوم استوانه ای کوتاه تشکیل شده . قطر کانال حدود 3 میلیمتر می باشد ولی در محلی که به حفره دهان باز می شود قطر آن کم می شود .

منبع مطلب غده بناگوشی : سایت آسان طب

http://asanteb.com/